با سلام مجدد ، حتما اگه با لاراول کار کرده باشید، بارها اسم facade
به گوشتون خورده. اما facade
واقعا چیه؟ طبق گفته ی سایت خود لاراول “فساد یک ظاهر استاتیک رو برای کلاسهایی که در کانتینر وجود دارن ایجاد میکنه”. در مورد IOC container
قبلا توی این پست صحبت کردم . حتما در مورد کلاسهای استاتیک هم اطلاع دارید دیگه و قبلا در این باره هم اینجا حرف زدم.
لاراول خودش کلی فساد داره که شما بدون اینکه شاید متوجه بشید دارید ازشون استفاده میکنید. مثلا همین Session
یا Form
که استفاده میکنید همگی فساد هستند. لیست کامل فسادهای لاراول رو میتونید اینجا ببینید. از اونجایی که من خودم با لاراول ۵ کار میکنم لینک هایی که به داکیومنت لاراول میدم هم به ورژن ۵ هست و شما میتونید اون بالا سمت راست، روی ورژن دلخواهتون سوئیچ کنید که البته توی این مورد تفاوت خاصی ندارن. شما میتونید توی لاراول فساد دلخواهتون رو تعریف و استفاده کنید و بعضی جاها کارتون رو خیلی جلو میندازه و البته نشان از حرفه ای بودن شما هم هست این کار. قبل از اینکه بپردازید به ساخت فساد برید و در مورد کانتینر لاراول اطلاعات کامل رو بدست بیارید.
ساخت یک فساد – facade دلخواه در لاراول
هر فسادی که شما میسازید توی لاراول، باید از کلاس پایه ی Facade
مشتق شده باشن و حتما باید متد getFacadeAccessor
رو ایمپلیمنت کنید. توی این متد شما به لاراول میگید که وقتی این فساد رو صدا زدم، کدوم کلاس که توی کانتینر هست رو لود کنه. کلاس پایه ی Facade
از متد جادویی __callStatic()
برای این کار استفاده میکنه. بعد از ساخت یک فساد به راحتی میتونید به روش زیر به فساد متد مورد نظرتون دسترسی پیدا کنید :
$value = Cache::get('key');
برای ساخت یک فساد سه تا کار رو باید انجام بدید:
اولین کاری که باید بکنید اینه که کلاس مورد نظرتون رو توی سرویس کانتینر بایند کنید. همونطور که گفتم قبلا در مورد این موضوع مطلبی نوشتم و میتونید توی خود داکیومنت لاراول هم در بارش بخونید. فرض کنید که یه کلاس مثل کلاس زیر رو داریم و میخوایم بصورت استاتیک و فسادگونه! ازش استفاده کنیم:
namespace PaymentGateway;
class Payment {
public function process()
{
//
}
}
قدم اول این بود که این کلاس رو در کانتینر بایند کنیم، بصورت زیر :
App::bind('payment', function()
{
return new \PaymentGateway\Payment;
});
بهترین جا هم برای این کار همونطور که میدونید متد register
یک service provider
هست که من اسمش رو میذارم PaymentServiceProvider
.
قدم دوم : حالا میتونید کلاس فسادتون رو بسازید.
use Illuminate\Support\Facades\Facade;
class Payment extends Facade {
protected static function getFacadeAccessor() { return 'payment'; }
}
قدم سوم اینه که فساد رو به لاراول معرفی کنید. برای این کار باید توی config/app.php
یک نام اختصاری برای فساد خودتون بذارید :
'Payment' => 'Illuminate\Support\Facades\Payment',
حالا به راحتی میتونید به روش آشنای زیر به متد های کلاستون دسترسی داشته باشید:
Payment::process();
مزایای استفاده از Facade بجای کلاس معمولی
استفاده از فساد ها چند تا دلیل داره. اولی اینه که ظاهر ساده ای به شما میدن. ینی شما دیگه لازم نیست namespace های پیچیده رو بخاطر بسپارید. این مهمه ولی تنها دلیل استفاده از فساد نیست. دلیل بعدی که به نظرم مهمتر هم هست Testable بودن کد هایی هست که با فساد نوشته شدن. ینی چی حالا؟ ینی اینکه شما فساد ها رو خیلی راحت میتونید mock کنید و بگید که اگر این فساد رو صدا زدم این خروجی برگرده. چیزی که در کلاس معمولی بدون استفاده از interface قابل پیاده سازی نیست. مثال میزنم که دقیقتر بررسی کنیم. در مثالی که زدم از قابلیت automatic facade در لاراول استفاده کردم که در یه پست دیگه در موردش صحبت کردم. یه فولدر در دایرکتوری app\Base درست کردم که فایلهای زیر رو داخلش قرار دادم. ابتدا فایل Product.php بصورت زیر تعریف شده که همونطور که میبینید فضای نام Publisher پیشوند Facades داره که اون رو بصورت اتوماتیک فساد تبدیل کرده و ما میتونیم بصورت استاتیک به اون دسترسی داشته باشیم.
<?php
namespace App\Base;
use Facades\App\Base\Publisher;
class Product {
public $name;
public function __construct($name)
{
$this->name = $name;
}
public function publish() {
Publisher::publish($this);
}
}
و publisher.php که یک کلاس معمولی در PHP هست:
<?php
namespace App\Base;
class Publisher
{
public function publish($product)
{
echo "Publishing the {$product->name}...";
return true;
}
}
میدونیم که consumer خیلی راحت میتونه با ویژگی automatic facade از این کلاس Publisher مثل یک فساد استفاده کنه:
<?php
use App\Base\Product;
use Illuminate\Support\Facades\Route;
Route::get('/', function () {
$product = new Product("Book");
$product->publish();
});
من کد بالا رو در فایل web.php
نوشتم. برای اینکه کد رو تست کنیم ابتدا کامند زیر رو بزنید که تست بسازه واستون:
php artisan make:test ProductTest --unit
و تست رو اینجوری کامل کنید:
<?php
namespace Tests\Unit;
use App\Base\Product;
use Tests\TestCase;
use Facades\App\Base\Publisher;
class ProductTest extends TestCase
{
/** @test */
public function it_can_publish_a_post() {
$product = new Product("Book");
Publisher::shouldReceive('publish')
->with($product)
->andReturn(true);
$this->assertTrue($product->publish());
}
}
همونطور که میبینید بدون اینکه نیاز باشه که کلاس پابلیشر ران بشه کد بالا چیزی که ما گفتیم بهش رو در اختیارمون قرار داده. در واقع DI
یا همون Dependency Injection
اومد که ما بتونیم نیازمندی ها رو از بیرون به کلاسها پاس بدیم که بتونیم بصورت testable کد بزنیم ولی میبینید که فساد ها در کنار داشتن فابلیت testablility
به ما سادگی هم میدن و چیز خوبی هستن در مجموع. خروجی کد بالا چیزی مثل این خواهد بود:
PASS Tests\Unit\ProductTest
✓ it can publish a post
Tests: 1 passed
Time: 0.06s
امیدوارم کمکی کرده باشه بهتون این پست. موفق باشید.
خیلی عالی توضیح دادید. ساده ، روان و قابل فهم. ممنون… موفق باشید
یکم ب نظرم به سایتتون طعم css رو میچشوندین بد نبود 😊😊