برچسب: laravel

  • ساختن توابع Helper در لاراول

    هلپر در لاراول به توابعی گفته میشن که همه جای پروژه بهشون دسترسی داریم بدون اینکه هر بار لودشون کنیم.

    لاراول کلی هلپر خوب بصورت آماده داره که خیلی از کارهارو براتون آسون میکنه، مثل کار با آرایه ها، فایل ها، رشته ها، روت ها و یکی از پر کاربرترینشون هم همین dd خودمون :). شما میتونید هلپر های خودتون رو بصورت دستی هم تعریف کنید و با کمپوزر بصورت خودکار لودشون کنید.

    نحوه ساختن فایل Helper در لاراول

    همونطور که گفتم هلپر ها تابع هستند پس باید داخل یه فایل نوشته بشن. لاراول هیچ دایرکتوری خاصی برای helper ها در نظر نگرفته و شما میتونید بصورت دلخواه براش جا در نظر بگیرید. من مثلا داخل app/Helpers رو برای این کار در نظر میگیرم و داخلش فایل main.php رو قرار میدم.

    لود خودکار فایل ها در لاراول با کمپوزر

    یکی از کاربردهای باحال کمپوزر جدا از مدیریت نیازمندی ها، همین autoload هست که به شما این امکان رو میده که در ران تایم فایل های دلخواهتون رو توی کدتون لود کنید بدون اینکه اون بالا بنویسید require_once any.php . در پروژه لاراولتون یه فایل دارید به اسم composer.json ، توی این فایل یه key به اسم autoload وجود داره و داخلش میتونید مشخص کنید که چه فایل هایی به autoload اضافه بشن. یه مثال واستون میزنم که کاملا بدونید چی به چیه :

    "autoload": {
        "files": [
            "app/Helpers/main.php"
        ],
        "classmap": [
            "database/seeds",
            "database/factories"
        ],
        "psr-4": {
            "App\\": "app/"
        }
    },

    به کمپوزر گفتم که فایل main.php  رو بذار توی autoload. حالا باید به کامپوزر بگیم که فایل های autoload رو از اول بسازه، برای این کار توی روت پروژه این کامند رو اجرا کنید :

    composer dump

    حالا main.php  و فانکشن هایی که داخلش تعریف میکنید همیشه در دسترس خواهند بود.

    تعریف توابع helper در لاراول

    توابع هلپر مثل بقیه توابع هستند فقط باید حواسمون باشه که تابع دیگه ای رو رونوشت نکنیم :

    if (! function_exists('test')) {
        function test($key, $default = null) {
            // ...
        }
    }

    هلپر ها خیلی جاها به دردتون میخورن ولی حواستون باشه که هر چی که لازم بود رو نذارید توی هلپر و فقط توابعی که زیاد ازشون استفاده میکنید رو بذارید داخلش و لذت ببرید.

    موفق باشید 🙂

  • ساخت custom notification channel در لاراول

    لاراول برای ارسال نوتیفیکیشن درایور های متنوعی داره که برای کاراتون میتونید ازش استفاده کنید… ولی بعضی وقتا پیش میاد که نیاز دارید چنل خودتون رو داشته باشید، برای این کار باید کانال ارسال خودتون رو بنویسید که خیلی راحته

    مثلا در مسیر app  یک فولدر با عنوان channels  بسازید و توش یه کلاس php با اسم دلخواهتون ایجاد کنید. من اسمشو میذارم SmsChannel .

    <?php
    
    namespace App\Channels;
    
    use Illuminate\Notifications\Notification;
    
    class SmsChannel
    {
        /**
         * Send the given notification.
         *
         * @param  mixed  $notifiable
         * @param  \Illuminate\Notifications\Notification  $notification
         * @return void
         */
        public function send($notifiable, Notification $notification)
        {
            $message = $notification->toSms($notifiable);
            //do your action
        }
    }

    در قسمت do your action عملیاتی که برای ارسال نوتیفیکیشنتون(!) رو که میتونه متنوع باشه رو انجام بدید… مثلا اگه میخواید با استفاده از یه سرویس دهنده خاص اس ام اس ارسال کنید میتونید کلاسهای اون رو ایمپورت کنید و اس ام اس رو ارسال کنید.

    مثلا برای ارسال پیامک بصورت زیر عمل کنید :

    send_sms($message['receptor'], $message['message']);

    که آرایه message  از متد های کلاس های نوتیفیکیشن ها ارسال میشه…

    برای ارسال نوتیفیکیشن در متد via  در کلاس نوتیفیکیشن \App\Channels\SmsChannel::class  رو برگردونید… یه چیزی مثل این :

    /**
         * Get the notification's delivery channels.
         *
         * @param  mixed  $notifiable
         * @return array
         */
        public function via($notifiable)
        {
            return [\App\Channels\SmsChannel::class];
        }

    که میتونید از $notifiable  استفاده کنید و ببینید که اس ام اس واسه کاربر ارسال بشه یا نه… مثلا اعتبار کاربریش اجازه ارسال رو میده یا نه.

    و متد زیر رو برای ارسال پیام در کلاس مربوط به نوتیفیکیشن بنویسید :

    public function toSms($notifiable)
        {
            return [
                'receptor' => $notifiable->mobile,
                'message'  =>  'یک ورود ناموفق به حساب شما ثبت شد.'
            ];
        }
  • کارکردن با pivot table ها یا جداول محور در laravel

    مجددا باید بگم که من همه کارام رو توی لاراول ۵٫۰٫۰ انجام میدم 🙂

    امروز میخوام در مورد یک چیز خیلی مهم توی لاراول صحبت کنم و اونم نحوه ی ارتباط برقرار کردن چند به چند بین دو جدول در لاراول ۵ هست.

    یک مثال کاملا واقعی در مورد رابطه های چند به چند در لاراول

    توی داکیومنت رسمی لاراول مثالی که واسه روابط چند به چند اومده ، رابطه ی role و user هست که یک یوزر میتونه متعلق به چند نقش باشه و برعکس، یعنی یک نقش مثل ادمین هم میتونه متعلق به چند کاربر باشه. من یه مثال ملموس تر براتون میزنم : رابطه ی محصولات و فروشگاهها رو در نظر بگیرید. شما نیاز دارید که بدونید مثلا گوشی فلان رو چه فروشگاههایی دارن و همچنین نیاز دارید بدونید که فلان فروشگاه چه گوشیهایی داره.

    $Shop->products();//for grab products of a shop...
    $Product->shops();//and reverse...

    جدول های مورد نظر میتونن به شکل زیر باشن :

    shops
    – id
    – name
    products
    – id
    – name
    product_shop
    – product_id
    – shop_id

    برای اینکه بین ذو جدول رابطه چند به چند بوجود بیاد ، بهترین راه استفاده از یک جدول میانی هست که ارتباط بین دو جدول رو تشکیل بده. این جدول حداقل باید دو فیلد داشته باشه ، که آیدی دو ریکورد از دو جدول رو به هم نسبت بده.

    برای اینکه این جدول رو درست کنیم میتونیم از مایگریشن های خود لاراول استفاده کنیم. مثلا در یک وبلاگ، پست ها و تگ ها دارای رابطه چند به چند هستند که جدول post_tag رو میتونیم به صورت زیر بسازیم :

    Schema::create('post_tag', function(Blueprint $table)
    {
    	$table->integer('post_id')->unsigned();
    	$table->foreign('post_id')->references('id')->on('posts')->onDelete('cascade');
    
    	$table->integer('tag_id')->unsigned();
    	$table->foreign('tag_id')->references('id')->on('tags')->onDelete('cascade');
    });

    جدول  post_tag رو اصطلاحا بهش میگن pivot table. نام جدول pivot باید بصورت first_second باشه که first نام جدول اول و second نام جدول دوم هست. ترتیب هم باید بر اساس حروف الفبا باشه.  بصورت پیشفرض جدول pivot دوتا فیلد داره : post_id و tag_id که میتونید فیلد های بیشتری هم بهش اضافه کنید . مثلا برای اینکه شما یک پلن رو به یک کاربر اختصاص بدید میتونید تاریخ پایان پلن رو هم توی جدول میانی یا همون pivot ذخیره کنید. برای بدست آوردن مقدار فیلد های دیگه هم میتونید از این روش استفاده کنید :

    public function products()
    {
        return $this->belongsToMany('App\Products')
        	->withPivot('products_amount', 'price')
        	->withTimestamps();
    }
    
  • مفهموم و کاربرد Facade در لاراول

    با سلام مجدد ، حتما اگه با لاراول کار کرده باشید، بارها اسم facade به گوشتون خورده. اما facade واقعا چیه؟ طبق گفته ی سایت خود لاراول “فساد یک ظاهر استاتیک رو برای کلاسهایی که در کانتینر وجود دارن ایجاد میکنه”. در مورد IOC container قبلا توی این پست صحبت کردم . حتما در مورد کلاسهای استاتیک هم اطلاع دارید دیگه و قبلا در این باره هم اینجا حرف زدم.

    لاراول خودش کلی فساد داره که شما بدون اینکه شاید متوجه بشید دارید ازشون استفاده میکنید. مثلا همین Session یا Form که استفاده میکنید همگی فساد هستند. لیست کامل فسادهای لاراول رو میتونید اینجا ببینید. از اونجایی که من خودم با لاراول ۵ کار میکنم لینک هایی که به داکیومنت لاراول میدم هم به ورژن ۵ هست و شما میتونید اون بالا سمت راست، روی ورژن دلخواهتون سوئیچ کنید که البته توی این مورد تفاوت خاصی ندارن. شما میتونید توی لاراول فساد دلخواهتون رو تعریف و استفاده کنید و بعضی جاها کارتون رو خیلی جلو میندازه و البته نشان از حرفه ای بودن شما هم هست این کار. قبل از اینکه بپردازید به ساخت فساد برید و در مورد کانتینر لاراول اطلاعات کامل رو بدست بیارید.

    ساخت یک فساد – facade دلخواه در لاراول

    هر فسادی که شما میسازید توی لاراول، باید از کلاس پایه ی Facade مشتق شده باشن و حتما باید متد getFacadeAccessor  رو ایمپلیمنت کنید. توی این متد شما به لاراول میگید که وقتی این فساد رو صدا زدم، کدوم کلاس که توی کانتینر هست رو لود کنه. کلاس پایه ی Facade  از متد جادویی __callStatic()  برای این کار استفاده میکنه. بعد از ساخت یک فساد به راحتی میتونید به روش زیر به فساد متد مورد نظرتون دسترسی پیدا کنید :

    $value = Cache::get('key');

    برای ساخت یک فساد سه تا کار رو باید انجام بدید:

    اولین کاری که باید بکنید اینه که کلاس مورد نظرتون رو توی سرویس کانتینر بایند کنید. همونطور که گفتم قبلا در مورد این موضوع مطلبی نوشتم و میتونید توی خود داکیومنت لاراول هم در بارش بخونید. فرض کنید که یه کلاس مثل کلاس زیر رو داریم و میخوایم بصورت استاتیک و فسادگونه! ازش استفاده کنیم:

    namespace PaymentGateway;
    
    class Payment {
    
        public function process()
        {
            //
        }
    
    }

    قدم اول این بود که این کلاس رو در کانتینر بایند کنیم، بصورت زیر :

    App::bind('payment', function()
    {
        return new \PaymentGateway\Payment;
    });

    بهترین جا هم برای این کار همونطور که میدونید متد register  یک service provider هست که من اسمش رو میذارم PaymentServiceProvider.

    قدم دوم : حالا میتونید کلاس فسادتون رو بسازید.

    use Illuminate\Support\Facades\Facade;
    
    class Payment extends Facade {
    
        protected static function getFacadeAccessor() { return 'payment'; }
    
    }

    قدم سوم اینه که فساد رو به لاراول معرفی کنید. برای این کار باید توی config/app.php  یک نام اختصاری برای فساد خودتون بذارید :

    'Payment'       => 'Illuminate\Support\Facades\Payment',

    حالا به راحتی میتونید به روش آشنای زیر به متد های کلاستون دسترسی داشته باشید:

    Payment::process();

    مزایای استفاده از Facade بجای کلاس معمولی

    استفاده از فساد ها چند تا دلیل داره. اولی اینه که ظاهر ساده ای به شما میدن. ینی شما دیگه لازم نیست namespace های پیچیده رو بخاطر بسپارید. این مهمه ولی تنها دلیل استفاده از فساد نیست. دلیل بعدی که به نظرم مهمتر هم هست Testable بودن کد هایی هست که با فساد نوشته شدن. ینی چی حالا؟ ینی اینکه شما فساد ها رو خیلی راحت میتونید mock کنید و بگید که اگر این فساد رو صدا زدم این خروجی برگرده. چیزی که در کلاس معمولی بدون استفاده از interface قابل پیاده سازی نیست. مثال میزنم که دقیقتر بررسی کنیم. در مثالی که زدم از قابلیت automatic facade در لاراول استفاده کردم که در یه پست دیگه در موردش صحبت کردم. یه فولدر در دایرکتوری app\Base درست کردم که فایلهای زیر رو داخلش قرار دادم. ابتدا فایل Product.php بصورت زیر تعریف شده که همونطور که میبینید فضای نام Publisher پیشوند Facades داره که اون رو بصورت اتوماتیک فساد تبدیل کرده و ما میتونیم بصورت استاتیک به اون دسترسی داشته باشیم.

    <?php
    
    namespace App\Base;
    
    use Facades\App\Base\Publisher;
    
    class Product {
        public $name;
        public function __construct($name)
        {
            $this->name = $name;
        }
        public function publish() {
            Publisher::publish($this);
        }
    }

    و publisher.php که یک کلاس معمولی در PHP هست:

    <?php
    
    namespace App\Base;
    
    class Publisher
    {
        public function publish($product)
        {
            echo "Publishing the {$product->name}...";
            return true;
        }
    }

    میدونیم که consumer خیلی راحت میتونه با ویژگی automatic facade از این کلاس Publisher مثل یک فساد استفاده کنه:

    <?php
    
    use App\Base\Product;
    use Illuminate\Support\Facades\Route;
    
    Route::get('/', function () {
        $product = new Product("Book");
        $product->publish();
    });

    من کد بالا رو در فایل web.php نوشتم. برای اینکه کد رو تست کنیم ابتدا کامند زیر رو بزنید که تست بسازه واستون:

    php artisan make:test ProductTest --unit 

    و تست رو اینجوری کامل کنید:

    <?php
    
    namespace Tests\Unit;
    
    use App\Base\Product;
    use Tests\TestCase;
    use Facades\App\Base\Publisher;
    
    class ProductTest extends TestCase
    {
        /** @test */
        public function it_can_publish_a_post() {
            $product = new Product("Book");
            Publisher::shouldReceive('publish')
                ->with($product)
                ->andReturn(true);
    
            $this->assertTrue($product->publish());
        }
    }

    همونطور که میبینید بدون اینکه نیاز باشه که کلاس پابلیشر ران بشه کد بالا چیزی که ما گفتیم بهش رو در اختیارمون قرار داده. در واقع DI یا همون Dependency Injection اومد که ما بتونیم نیازمندی ها رو از بیرون به کلاسها پاس بدیم که بتونیم بصورت testable کد بزنیم ولی میبینید که فساد ها در کنار داشتن فابلیت testablility به ما سادگی هم میدن و چیز خوبی هستن در مجموع. خروجی کد بالا چیزی مثل این خواهد بود:

     PASS  Tests\Unit\ProductTest
      ✓ it can publish a post
    
      Tests:  1 passed
      Time:   0.06s

    امیدوارم کمکی کرده باشه بهتون این پست. موفق باشید.

  • حذف کلید خارجی در لاراول

    همونطور که میدونید اگه یه کلید خارجی توی مایگریشن ها و متد up()  اضافه کنیم ، باید اون رو توی متد down()  حذفش کنیم و یا به اصطلاح drop کنیم. روابط رو میتونید در phpmyadmin->structure->Relation view  ببینید . برای حذف این روابط داکیومنت خود لاراول گفته این کار رو بکنید :

    To drop a foreign key, you may use the dropForeign method. Foreign key constraints use the same naming convention as indexes. So, we will concatenate the table name and the columns in the constraint then suffix the name with “_foreign”:

    $table->dropForeign('posts_user_id_foreign');

     

    یک راه دیگه که توی داکیومنت لاراول گفته نشده اینه :

    $table->dropForeign(['user_id']);

     

  • کار با بیش از یک دیتابیس در لاراول ۵

    بعضی وقتا نیازه که شما با بیش از یک دیتابیس در ارتباط باشید در لاراول ، مثلا ممکنه برای هر وبلاگی که توی سیستم وبلاگ دهی شما ایجاد میشه یک دیتابیس درست کنید(البته فک نکنم تو این مورد ، این کار معقول باشه) اونجا نیاز هست که در اولین قدم توی فایل config/database.php  کانکشن مربوط به این کار رو ایجاد کنید. بصورت پیشفرض ۴ کانکشن در لاراول ۵ تعریف شده که میتونید شما هم کانکشن دیگه ای برای استفاده تعریف کنید.

    تعریف کانکشن برای اتصال به بیش از یک دیتابیس

    'mysql2' => [
                'driver'    => 'mysql',
                'host'      => env('DB_EXT_HOST', 'localhost'),
                'database'  => env('DB_EXT_DATABASE', 'db2'),
                'username'  => env('DB_EXT_USERNAME', 'username'),
                'password'  => env('DB_EXT_PASSWORD', 'password'),
                'charset'   => 'utf8',
                'collation' => 'utf8_unicode_ci',
                'prefix'    => '',
                'strict'    => false,
            ],

    توی کد بالا ما کانکشن mysql2  رو تعریف کردیم. دقت داشته باشید که کد بالا باید درون connectios تعریف کنید. همچنین توی ریشه اصلی پروژه و توی فایل .env  هم کانکشن باید مشخص شه… اون فایل رو ادیت کنید و مقادیر دلخواهتون رو اضافه کنید :

    DB_EXT_HOST=localhost
    DB_EXT_DATABASE=db2
    DB_EXT_USERNAME=username
    DB_EXT_PASSWORD=password

    حالا کانکشن های شما آماده هستند و میتونید به روشی که در ادامه میگم از اونها استفاده کنید.

    تغییر کانکشن پیشفرض در لاراول

    برای اینکه در کل پروژه کانکشن پیشفرض رو تغییر بدیم ، در فایل config/database.php  مقدار ‘default’ => ‘mysql’,  رو به ‘default’ => ‘mysql2’,  تغییر میدیم. در این صورت در کل پروژه شما mysql2 بعنوان کانکشن دیفالت استفاده خواهد شد.

    استفاده از یک کانکشن در یک مدل خاص

    اما گاهی لازمه که در یک مدل از یک کانکشن خاص استفاده بشه ، برای انجام این کار به روش زیر عمل میکنیم :

    <?php
    class SomeModel extends Eloquent {
     
        protected $connection = 'mysql2';
     
    }

    از این پس تمام اتصالاتی که با مدل بالا به دیتابیس وصل میشه با کانکشن mysql2 خواهد بود.

    تغییر کانکشن در کنترلر

    شاید بخواید جزئی تر شید و بخواید درون یک کنترلر خاص کانکشن رو عوض کنید . برای اینکار به راحتی از روش زیر اشتفاده کنید :

    <?php
     
    class SomeController extends BaseController {
     
        public function someMethod()
        {
            $someModel = new SomeModel;
     
            $someModel->setConnection('mysql_2');
     
            $something = $someModel->find(1);
     
            return $something;
        }
     
    }

    همونطور که میبینید با استفاده از متد setConnection()  این کار شدنیه…

    و استفاده در Query Builder :

    برای استفاده از کانکشن دیگه توی کوئوری بیلدر هم بصورت زیر عمل میکنیم :

    	
    $users = DB::connection('mysql2')->select(...);

    همونطور که میبینید لاراول بصورت خیلی شیک و تمیز کار شما رو راه میندازه و نیاز به اضافه کاری نیست.

    امیدوارم به دردتون خورده باشم 🙂

  • آموزش و کاربرد استفاده IOC container در Laravel

    امروز بحث رو اندکی تخصصی تر میکنیم و میریم سمت container قدرتمند لاراول. یکی از مشخصه هایی که لاراول رو از سایر فریمورک های PHP جدا میکنه ، همین IOC هست. Dependency injection  یا DI یا تزریق نیازمندیها یک موضوع مهم در همه زبانهای شئ گراست. اینکه شما سایر کلاسها رو در کلاس خودتون استفاده کنید خیلی مهمه.

    اما IOC کانتینر چیست؟

    برای اینکه از یک کلاس در کدمون استفاده کنیم باید از اون نمونه بگیریم. یه چیزی مثل کد زیر :

    $myInstance = new MyClass();
    
    $myInstance->method();

    حتما بارها شده که مقدار Request $request رو بعنوان ورودی به یک تابع در کنترلر میفرستید. سوالی که پیش میاد اینه که بدون نمونه گرفتن از کلاس Request چطور PHP اونو میشناسه؟ اینجاست که کاربرد IOC مشخص میشه. لاراول با کانتینرش شرایطی رو مهیا کرده که شما به راحتی با آبجکت ها کار کنید و ازشون نمونه بگیرید. لاراول وقتی کدی مثل FOO $foo رو میبینه دنبال کلاس FOO میگرده که از اون نمونه بگیره به شرطی که کلاس FOO به کانتینر معرفی شده باشه قبلا. این خیلی خوبه. شما بدون اینکه از کلاس نمونه بگیرید نمونه گرفته میشه. بعضی وقتا پیش میاد که شما میخواید یک ریپازیتوری بنویسید که دیگران هم بتونن ازش استفاده کنن. اینجا نیاز هست که کلاس خودتون رو به لاراول برای نمونه گیری معرفی کنید و شما باید بصورت دستی کلاس رو به IOC بچسبونید یا به اصطلاح bind کنید.

    نحوه ی bind یک کلاس به IOC در لاراول

    ساده ترین روش بایند کردن کلاس به ioc استفاده از فساد App هست که باهاش میتونید هر جایی در برنامه یه کلاس رو به کانتینر بایند کنید. (هر چند بهترین جا برای بایند کردن استفاده از service provider ها هست)

    App::bind('Hamid\Repositories\User\UserRepository', function($app)
    {
        return new EloquentUserRepository( new User );
    });

    در کد بالا EloquentUserRepository رو چسبوندیم به کانتینر و از این به بعد لاراول کلاس EloquentUserRepository رو میشناسه همه جا و resolve اش میکنه.

    حتما در مورد فساد ها در لاراول اطلاعاتی دارید. همه ی کلاسهایی که در فساد ها ازشون استفاده میکنیم قبلا به کانتینر بایند شدن. مثلا در زیر بخشی فایل Illuminate/Support/Facades/Auth.php رو میبینید که مربوط به فساد Auth هست که هر روز ازش استفاده میکنیم:

    class Auth extends Facade
    {
        /**
         * Get the registered name of the component.
         *
         * @return string
         */
        protected static function getFacadeAccessor()
        {
            return 'auth';
        }

    همونطور که میبینید متد استاتیک getFacadeAccessor داره یه رشته رو برمیگردونه که در فایل Illuminate/Auth/AuthServiceProvider.php بصورت زیر به کانتینر بایند شده:

    $this->app->singleton('auth', function ($app) {
         return new AuthManager($app);
    });